WSR Apocalyptica

Eviline

Wsiadłam w auto i pojechałam do Dean. Trochę pobłądziłam, nie byłam tam od przeprowadzki. I oto jest! Znalazłam Secretariata dosyć późno, ale liczy się, że widzę go. Pojeżdżę z nim podstawę – przypomnienie podstaw. Eviline pozwoliła mi na wszystko co mi do łebka wpadnie i co on będzie umiał. O ile przeżyję będzie okej. Przywitałam się z kasztankiem. Teraz z inną właścicielką, niż jak byłyśmy z Cochise (?) w terenie. Może to ten sam koń a może inny? Poszłam poszukać sprzętu. Nie było? Były same ścigówki. Profilaktycznie zabrałam jednak swój. Szczotki leżały śwignięte w kąt. Można i tak. Poszłam do ogiera. Nie chcąc zostać zjedzoną, uwiązałam go. Kasztanek się trochę posiłował z uwiązem, ale potem wszystko był ookej, bez większych zakłóceń. Z siodłaniem było trudniej, bo trzeba było regulować. Odrobinkę, ale zawsze, jestem odpowiedzialna za czyjegoś konia. Poprosiłam kogoś do pomocy, bo się ogierzyna szarpał jak go prowadziłam. Jakoś doszliśmy na halę. Podziękowałam pomocnikowi i dopasowałam popręg. Wsiadłam na konia z podestu, bo bezpieczniej. W moich odczuciach przynajmniej. W każdym razie siedzę na folblucie. Poklepałam konia po łopatce i dała sygnał na stęp. Ruszył bez większego grymaszenia, wręcz przeciwnie – żwawo. Pierwsze koło bez problemów. Rozejrzałam się po hali – była prześliczna – w końcu prestiż to w Dean. Ale Aurum nie ma gorszej! Mimo wszystko jechałam tu na koniu, którego nie znałam za dobrze i się nie czułam na nim za dobrze. Sec parsknął i machnął głową. Uspokoiłam go kojącym „ćśśśś”, ale nadal machał tym łbem. Jeszcze kółko na drugą stronę. Zmieniłam kierunek po przekątnej i jechaliśmy na drugą. Machał łbem cały czas, więc skróciłam wodze, ktoś tu musi rządzić, a to jasne, że nie on. Parsknął z oburzeniem i jechał do przodu. Zakłusowanie. Dałam mu pewne sygnały, bez chwili zawahania. Koń ruszył sprężystym krokiem, ale trochę za szybkim. Zwolniłam go odrobinę. W sumie to ciągle jechałam z pomocami zwalniającymi. Co jak co, ale widać, że wyścigowy to on jest. Albo i był. Zobaczyłam jak będzie się nadawał na woltę. Skręciłam go, ten się ładnie wygiął z uszami postawionymi w górę. Zaintrygowałam go, to dobrze. Wjechałam w środek nakreślonego przez nas okręgu i zmieniłam w nim kierunek już w stępie. Koń się skupiał na nowym zadaniu. Przekłusowałam go na drugą, coby go nie przeciążać po pobycie w SC. Eviline go na pewno jeździła, ale nie wiem jak i co. Widząc, że koń się niecierpliwi, na rogu zagalopowałam. Wystrzelił jak z procy do przodu. Musiałam mu przekazać, że dzisiaj nie musi się spieszyć i oddawałam i zabierałam wodze. Trochę zwolnił, potem przyspieszał. Podejrzewam, że sam nie wiedział co ma ze sobą zrobić. Do kłusa i zmiana kierunku po przekątnej. Okrążenie kłusem i zagalopowanie. Tu przekazywałam mu komunikat o zwalnianiu mniej razy, ale nadal. Siedziałam mocno w siodle, nie dawałam się ponieść. Zwolniłam go do kłusa, potem do stępa. Nie był to treściwy trening, ale na przegonienie w sam raz. Zdjęłam z niego sprzęt i pozwoliłam się wyhasać. Ten zaczął galopować i brykać. Złapałam go bez większych problemów i zaprowadziłąm do stajni.